اعتیاد به لوازم آرایشی؛ نشانه ها و راهکارها

اعتیاد شیرین

آرایش کردن در جامعه امروزی ما تا جایی پیش رفته که شکل یک بیماری اجتماعی را به خود گرفته است. امروزه آرایش کردن برای برخی زنان ایرانی به عادت تبدیل شده است؛ اعتیاد زیان باری که هم به زیبایی و سلامت زنان و هم به اقتصاد کشور لطمه جدی وارد می کند. این امر باعث شده استفاده و خرید و فروش لوازم آرایشی، به عنوان بحران آرایش در ایران، شناخته شود.

ایران دومین مصرف کننده لوازم آرایش در خاورمیانه است و در این زمینه، رتبه هفتم را در میان کشورهای جهان دارد. به نظر می رسد برای پاسخ به این پرسش که چرا زنان ایرانی پنج برابر زنان خاورمیانه آرایش می کنند، باید عوامل تاریخی، اجتماعی، محیطی و خانوادگی را جداگانه بررسی کرد.فردی که به آرایش اعتیاد دارد، همیشه در کیفش لوازم بسیاری در رنگ ها و شکل های مختلف حمل می کند. این افراد مدت زمان زیادی از روز را صرف آرایش می کنند و اغلب از کارها و برنامه های زندگی خود عقب هستند.

بحران آرایش

بحران آرایش زمانی خود را نشان می دهد که متوجه می شویم آرایش در ایران، گاه به صورت «مریضی» اتفاق می افتد؛ یعنی این که افراد، بسیار بیش تر از آن چه عرف می پذیرد، آرایش می کنند. نمی توان به صورت دقیق، درصد و میزان آرایش در میان زنان را مشخص کرد. اما برخی آمارها حاکی از این است، استفاده از لوازم آرایشی در ایران، به مراتب، بیشتر از حد متعارف است.

سازماندهی حرفه ای لیندا کوپراسمیت ، نویسنده کتاب “The Beverly Hills Organizer’s Home Organising Bible: A Pro’s Answers to Your Organising Prayers” ، بیش از 20 سال با پروژه های سازماندهی سرویس بهداشتی و آرایشی دست و پنجه نرم می کند و با احتکار کنندگان جدی روبرو می شود. کوپراسمیت می گوید: “من یک مشتری داشتم که خود را” کیهانی “می دانست. “او بیش از 40 وان را با مواد آرایشی پر کرد و آنها را ذخیره کرد. حتی اگر مدت زمان ماندگاری آنها طولانی باشد. من در واقع لوازم آرایشی او را از یک واحد نگهداری خارج کردم که بیش از پنج سال 260 دلار در ماه پرداخت می کرد و آنها را در کابینت های گاراژ قرار می داد. او حاضر به رها کردن هيچ كدام از اينها نشد. … او به معنای واقعی کلمه  ثروت خود را هدر داد. به معنای واقعی کلمه خودش را ورشکسته کرد. ”

احتکار و ذخیره سازی

دستیابی و عدم توانایی در دور انداختن موارد حتی اگر بی ارزش ، خطرناک یا غیر بهداشتی باشند. دکتر رنا ریناردی ، بنیانگذار مرکز تغییر رفتار Lakeside در مینه سوتا ، می گوید که احتکار محصولات زیبایی می تواند توسط چندین اختلال مختلف تغذیه شود و افراد مبتلا به این مسئله معمولاً همه محصولات زیبایی را آرایشی می کنند – آرایش ، شامپوها ، کرم ها – بدون در نظر گرفتن نوع

ریناردی می گوید: “سوال میلیون دلاری این است” عملکرد احتکار چه عملکردی دارد؟ “، زیرا این امر تعیین خواهد کرد که مردم به چه نوع کمکی نیاز دارند.” “من می خواهم ببینم که برای خرید آن لوازم آرایشی چه چیزی باعث آتش سوزی می شود.” او می گوید ، شرایط روانشناختی مانند اختلال بدشکلی بدن ، کسب اجباری / هزینه ، وسواس فکری ، اضطراب یا افسردگی می تواند بخشی از این مشکل باشد. یک درمانگر باید مصاحبه تشخیصی کاملی را انجام دهد تا ریشه اختلال عملکرد را تشخیص دهد.

اما Reinardy شاخص ها را لیست می کند. “اگر این چیزی باشد که” اوه ، من زیبا نخواهم شد مگر اینکه این چیزها را داشته باشم ، “و این واقعاً یک اعتقاد راسخ است که باعث اضطراب زیادی می شود ، مطمئناً بیشتر به دنبال اختلال بدشکلی بدن هستم ،” او می گوید وی می گوید: در زنان ، این وضعیت دو علامت بسیار شایع دارد: وسواس در بینی یا اندازه منافذ.

ریناردی می گوید: “من مشتری داشتم كه 10 هزار دلار برای كرم صورت خرج كرد تا منافذ پوست خود را به حداقل برساند.” “وقتی ما بسیار ناامید هستیم که به دنبال روش خاصی بگردیم ، و وقتی برای رفاه خود به آن اعتماد می کنیم ، مردم هر کاری را که لازم است انجام می دهند ، به خصوص اگر اختلال بدشکلی بدن وجود داشته باشد. اگر ما تمام خوشبختی خود را برای هر ویژگی که می خواهیم دنبالش کنیم ، امور مالی و فضایی از پنجره خارج می شوند. ”

خرید و هزینه اضافی

وقتی نوبت به خرید اجباری و هزینه می رسد ، ریناردی می گوید آنچه عبور از خط را تشکیل می دهد برای هر فرد متفاوت است. در اصل ، این در مورد هزینه های فراتر از توان شما است. وی می گوید: “این می تواند در حدود 10 هزار دلار خرید یا 150 دلار عطر باشد.” “اگر می گویید ،” من تازه بیرون از خرید بودم و Macy’s را دوست دارم و این در فروش بود ، بنابراین آن را خریدم “، این بیشتر شبیه به خرید اجباری خواهد بود.”

اگر احتکار لوازم آرایشی به اختلال وسواس فکری عملی یا افسردگی مربوط باشد ، احتمالاً در سایر مناطق زندگی فرد نیز احتکار وجود دارد. “من به کشوی لوازم آرایشی خود نگاه می کنم و آیا لوازم آرایشی بیشتر از آنچه استفاده می کنم دارم؟ کرمهایی که نمی توانم آنها را رها کنم؟ کاملاً ”، Reinardy می گوید. “تفاوت در این است که شما قادر نیستید از فضای موجود در خانه خود استفاده کنید. بنابراین اگر کل سرویس بهداشتی من پر از محصولات آرایشی است به طوری که دیگر نمی توانم از دوش ، سینک یا توالت استفاده کنم ، این نشانه آن است که از دست خارج شده است. ”

دوروتی برینینگر ، بنیانگذار مرکز سازماندهی دلفی و تهیه کننده نمایش تلویزیونی A&E “Hoarders” می گوید که بیشتر افرادی که به طور مسئولانه از مواد آرایشی استفاده می کنند ، سالی یک بار به دلایل بهداشتی آنها را تمیز می کنند. “پاک کننده ها و مرطوب کننده ها معمولاً اسیدهای چرب در خود دارند بنابراین در مدت زمان شش ماه تضعیف می شوند ، به همین دلیل ما می خواهیم این مواد را تغییر دهیم و ریمل مادری فقط محل تولید باکتری است ، بنابراین این یک تغییر سه ماهه است ، “Breininger می گوید.

وسواس زیبایی

اما در کار خود ، او مرتبا احتکار کنندگان لوازم آرایشی را می بیند که همه اینها را نادیده می گیرند. بعضی اوقات لوازم آرایشی نشان دهنده زمانی از زندگی است که زن نمی خواهد رها کند. او می گوید: “همه ما به لوازم آرایشی متوسل می شویم تا ظاهر خود را تغییر دهیم و احساس زیبایی بیشتری به ما بدهیم. g گال های جوان 16 ، 17 ساله آرایش زیادی می خرند زیرا در حال آزمایش هستند.” “اما بسیاری از این زنان که من با آنها کار می کنم بارها و بارها آرایش را از زمانی که قبلاً در تئاتر بودند یا از خانه برای کار خارج می شدند و یک کار خاص را انجام می دادند ، دارند ، و اکنون آنها دیگر نیستند. بنابراین آنها به نوعی لوازم آرایشی و بهداشتی را حفظ می کنند و فکر می کنند که می توانند به آن زندگی برگردند یا دوباره آن را ایجاد کنند. ”

به تازگی (و بدون آرایش) این فرصت را داشتم که در یک گردش در دریاچه با چند زن جوان ملاقات کنم. همه آنها 18 تا 20 سال سن داشتند و پوست جوان و شکوهمند آنها زندگی کاملی را که هنوز زندگی نکرده است تابانده است. سپس به صحبت پرداختیم. میانگین زمانی که هر یک در YouTube برای تکمیل “نگاه” بعدی خود در هفته صرف می کردند ، 10-20 ساعت بود. متوسط ​​مبلغی که آنها برای آرایش هزینه کردند ، در یک مورد 200 دلار در هفته بود ، یا “هر آنچه از عهده من است”. و متاسفانه هیچ یک از آنها بدون آرایش از خانه بیرون رفتن راحت نبودند. آنها به طور جداگانه ابراز داشتند كه اگر نتوانند “چهره خود را برطرف كنند” چقدر احساس اضطراب می كنند و اگر عجول شوند چقدر با دوستان و خانواده عصبانی می شوند. به طور خلاصه دنیای آنها به معنای واقعی کلمه پیرامون آرایش می چرخید. من در طول یک ساعت و نیم مکالمه مان چیز زیادی نگفتم ، فقط گوش کردم ، در حالی که ذهنم چرخید.

اعتیاد رفتاری به لوازم آرایشی

اصطلاح اعتیاد رفتاری به درستی به مجبور بودن در قبال پاداش طبیعی اشاره دارد – که رفتاری ذاتاً پاداش آور است (یعنی مطلوب یا جذاب) – علیرغم پیامدهای نامطلوب. قرار گرفتن مکرر و بیش از حد در معرض پاداش طبیعی ، همان اثرات رفتاری و پلاستیک عصبی را ایجاد می کند که در اعتیاد به مواد مخدر رخ می دهد.

قبل از اینکه Impact for Purpose را شروع کنم ، من هم آرایش کامل داشتم. من همچنین مبالغ ناپسند پول را برای محصولات خود صرف “رفع” مشکلات پوستی کردم. و هر بار که با کیف مارک خود از یک فروشگاه بیرون می آمدم ، منتظر هر یک از چیزهای خوب داخل بودم ، زیرا می دانستم که فقط موقتی است و به زودی احساس خوب تمام خواهد شد.

بنابراین بیایید کمی به عقب برگردیم به زمانی که من هنوز آرایش صورت کامل داشتم و آزمایشگاه تماس گرفت و به من گفت که محصول من آماده است. فرمول برای تأثیر برای هدف ، مجموعه جهانی سفر کرده نبوغ بود. در عرض چند هفته ، پوست من هرگز بهتر به نظر نمی رسید ، احساس بهتری نداشته و بدون لک نبوده است. من وجد داشتم فیلم برداری برای محصول آغاز شد.

داستان من

در آن زمان بود که داستان من شروع به تغییر کرد. طی یک ویدیو هر دو عقب نشستیم. مثل این بود که ما همین فکر را می کردیم. گفتم: “بدون آرایش بهتر به نظر می رسم” وی گفت: “کاملاً موافقم.” تقریباً نتوانستم بقیه ویدیو را تماشا کنم. در این لحظه بود که رابطه من با پوست ، زمین و پولم تغییر کرد. در حالیکه تأثیر محصولات ، مجموعه جهانی World Travelled Collection به بهبود پوست من ادامه می داد ، اما من به شدت به آرایش خود ادامه می دادم (addiciton). من “پایه های بی اساس” ، “پوشش گسترده” ، “بدون آموزش آرایش” را امتحان کردم (که btw اگر بیش از آنچه که قبلا استفاده می کردم ، به همان آرایش استفاده می کرد) ، فکر کردم که جهنم را از خودم دور کردم. در همین حال پوست من بهتر و بهتر می شد ، و قرار دادن چیزی در بالای آن فقط احساس اشتباه می کرد. پس از آن روز فرا رسید ، من شجاعت خود را شكم كردم و بدون آرایش رفتم ، ساعات اول خشن بود ، اما در پایان روز فراموش كرده ام كه ​​آرایش ندارم و چون پوست من خیلی زرق و برق دار ، احساس می کنم کمی قدرتمندتر از من با چهره ای کامل است.

و بازهم

روزهای بدون آرایش به زودی به هفته ها تبدیل شد (دقیقاً مانند هر اعتیادی تکه های خشن و عودهایی در این بین وجود داشت) اما طولی نکشید که روال آرایش من از 15 – 30 محصول (بله ، به طور جدی 30 محصول) و 30 -45 دقیقه ، به 3 محصول و 4 دقیقه ، در حالی که پوست من از همیشه باورنکردنی به نظر می رسید. من اکنون 6 ماه به پوست بدون آرایش خود رسیده ام و بیشتر و بیشتر می فهمم که پوست من واقعاً از طریق آرایش نیاز به ترمیم داشت. درست مثل هر نوع اعتیاد ، من گاهی از زندگی آرایش خود که قبلاً زندگی کرده ام ابراز تاسف می کنم و آرزو می کنم که واقعاً در صورتم خوب به نظر برسد ، اما متأسفانه اینطور نیست … به عنوان یک یادآوری ، من هنوز هم تمام پایه های گران قیمت و معجونم را دارم که اکنون جدا شده در بطری ها ، به نظر نمی رسد چیزی مانند “استفاده دو بار در روز ، یا به عنوان مورد نیاز خود” ، اما پوست ، زمین ، کتاب جیبی و خود من همه خوشحال تر هستند. عشق را احساس کنید ، صورت خود را آزاد کنید ، بدون نیاز به آرایش.

راه هایی که به شما می گوید ممکن است به مواد مخدر اعتیاد داشته باشید:

* وقتی روال آرایش شما قطع می شود ، بدخلق یا تحریک پذیر می شوید

* شما در مورد محصولات به خصوص محصولات جدیدی که بیرون می آیند وسواس دارید.

* شما 5 ساعت یا بیشتر در هفته به سلفی گرفتن یا تماشای آموزش های لوله کشی خود می پردازید

* شما در مورد پولی که برای محصولات خود خرج می کنید احساس گناه می کنید یا بدهی مربوط به هزینه محصولات را به دست آورده اید

* تا زمانی که آرایش شما درست نباشد ، از ترک خانه راحت نیستید.

* دوستانتان به شما می گویند بدون آرایش ظاهر بهتری دارید اما آنها را باور نمی کنید.

تأثیرات اعتیاد به لوازم آرایشی:

* همه آن پلاستیک ها باید جایی بروند

* بدهی شخصی

* با گذشت زمان به پوست شما آسیب می رساند

* آسیب به روابط (چه با خود و چه با دیگران).